Samodzielna naprawa zawieszenia
Jeżdżąc po polskich drogach możemy być pewni, że czekają nas częste remonty zawieszenia w naszym samochodzie. Wszechobecne dziury i ogólnie zły stan dróg mają znaczący wpływ na trwałość tych podzespołów w naszym aucie.
Niektóre z napraw będą dość łatwe do wykonania we własnym garażu a nawet na parkingu natomiast niektóre rzeczy warto powierzyć specjalistom.
Najprostszą ale bezecną czynnością jaką możemy wykonać samemu jest diagnostyka. Jest wiele objawów świadczących o zużyciu lub usterkach w zawieszeniu. Bardzo łatwo możemy zbadać stan amortyzatorów, łączników stabilizatorów i łożysk w naszym aucie - polecam zapoznać się z poradnikami na youtube.
Niektóre elementy możemy wymienić sami - np. zużyte łożyska kół. Wymiana jest dość pracochłonna ale nie wymaga specjalistycznych narzędzi, nie jest też niebezpieczna. Robiąc to samemu można zaoszczędzić sporo pieniędzy.
Natomiast wymiana amortyzatorów jest czymś co bym radził zrobić u specjalisty. W większości samochodów sprężyny zawieszenia sprzężone są z całą kolumną amortyzatora - trzeba mieć specjalny sprzęt aby je rozdzielić. Z uwagi na ogromną siłę tych sprężyn może być to bardzo niebezpieczne. Tak więc niech ktoś inny ryzykuje urwaniem ręki.
Co to jest sprężarka?
Sprężarka ? maszyna energetyczna, której zadaniem jest podwyższenie ciśnienia gazu lub wymuszenie jego przepływu (nadanie energii kinetycznej).
W sprężarce ciśnienie ssawne - ps jest nieznacznie niższe od ciśnienia atmosferycznego (na tyle tylko by zachować zdolność ssania), zaś ciśnienie tłoczne pt znacznie wyższe od atmosferycznego, jak na to wskazuje parametr ?.
Sprężarki, w których ps jest znacznie niższe, a pt tylko nieznacznie wyższe od ciśnienia otoczenia, nazywane są pompami próżniowymi.
Sprężarki w czasie pracy wydzielają dużą ilość ciepła, które musi być odprowadzone. Układy chłodzenia sprężarek są podobne do układów chłodzenia silników spalinowych. Dla mniejszych jednostek stosuje się chłodzenie bezpośrednie, dla większych pośrednie z chłodnicą. Sam sprężany gaz w wielu przypadkach jest również chłodzony poprzez chłodzenie między stopniowe (intercooler).
Sprężarki są szeroko stosowane zarówno w przemyśle (napęd różnego rodzaju narzędzi - kluczy pneumatycznych, szlifierek, wiertarek, młotów, piaskowanie, malowanie natryskowe, dystrybucja gazów technicznych, pompowanie opon samochodowych, przetłaczanie gazu ziemnego, podnoszenie ciśnienia w układach turbin gazowych, turbodoładowanie silnika spalinowego), transport materiałów sypkich, jak i w gospodarstwie domowym (chłodziarka, wentylator, odkurzacz, suszarka do włosów, i inne).
W technice występuje często konieczność uzyskiwania stosunkowo wysokich ciśnień sprężanego gazu. Ponieważ gaz jest ściśliwy, więc do jego sprężenia potrzebna jest znaczna ilość energii. Zapotrzebowanie energetyczne procesu sprężania można obniżyć poprzez zastosowanie chłodzenia międzystopniowego. Sprężanie przebiega wtedy w dwóch etapach: wstępnie sprężony gaz przepływa przez chłodnicę międzystopniową (będącą wymiennikiem ciepła), po czym jest dalej sprężany w następnej części sprężarki. Liczba chłodnic może być większa. Jeśli byłaby nieskończenie wielka, chłodzenie byłoby izotermiczne. Zwykle w technice stosuje się jedną chłodnicę międzystopniową. Korzyści energetyczne wynikają z mniejszej pracy sprężania gazu o niższej temperaturze. Wstępnie sprężony gaz (po sprężaniu adiabatycznym) posiada temperaturę odpowiednio wyższą od temperatury otoczenia, więc stosunkowo łatwo jest go schłodzić. Po schłodzeniu praca sprężania (praca pobrana przez sprężarkę do uzyskania odpowiedniego ciśnienia) będzie mniejsza.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Spr%C4%99%C5%BCarka
typ koparki charakteryzującej się ciągłym procesem kopania
Koparka wielonaczyniowa
Koparka wielonaczyniowa kołowa przestrzenna
Koparka wielonaczyniowa ? typ koparki charakteryzującej się ciągłym procesem kopania, wyposażonej w wiele naczyń kopiących (czerpaki lub skrobaki) umieszczonych w równych odstępach na łańcuchu lub kole.
Maszyny stosowane w górnictwie odkrywkowym (kopalniach węgla brunatnego, rudy, gliny), przy wykopach szerokoprzestrzennych, skarpowania nasypów, na składach materiałów sypkich. Są jednymi z największych maszyn do robót ziemnych; ich rozmiary przekraczają długość 200 m i wysokość 100 m, masa ponad 13.000 ton a wydajność ponad 200.000 m? urobku na dobę.
Z mniejszych maszyn tego typu są stosowane do kopania rowów, w wykonaniu jako koparki wielonaczyniowe wzdłużne.
Historia
Zanim pojawiają się pierwsze koparki wielonaczyniowe, przez wiele stuleci wcześniej stosuje się szereg rozwiązań pogłębiarek wykorzystujących układ wieloczerpakowy. Powstanie pierwszych koparek wielonaczyniowych stanowiło kolejny etap w zastosowaniu tego układu do robót ziemnych, tym razem na lądzie. Pierwsze tego typu maszyny powstają w połowie XIX w.:
1827 r. ? projekt1 koparki wielonaczyniowej Poirot de Valcourta; nic nie wiadomo o realizacji projektu
1859 r. ? patent Alfonso Couvreuxa2 na koparkę wielonaczyniową; zbudowano kilka takich maszyn; koparki te były stosowane przy budowie Kanału Sueskiego
1880 ?1884 r. ? podobne maszyny w tym okresie produkuje niemiecka firma ?LMG?; koparki tej firmy stają się jedną z najpopularniejszych maszyn w Europie stosowanych przy budowie linii kolejowych i kanałów wodnych
1905 r. ? pierwsza koparka z kołowym układem wieloczerpakowym; maszyna zbudowana w Kalifornii i stosowana do wykonywania rowów melioracyjnych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Koparka